บทที่ 168 - ประวัติศาสตร์ซ้ำกัน

กรงเล็บของมาร์คัสกดลึกลงบนลำคอของลูเซียน หยาดเลือดผุดพราวขึ้นบนขนสีเงินสดใส เปื้อนเป็นดวงบนพื้นน้ำแข็ง

“หยุดนะ!” เสียงกรีดร้องของฉันหลุดออกจากปาก ทั้งแหบแห้งและสั่นเทา อกฉันร้อนผ่าว ปอดบีบรัดราวกับจะฉีกเป็นชิ้นๆ

ฟากฟ้าขานรับ

เสียงเปรี้ยงดังสนั่นแยกท้องฟ้ายามค่ำคืนเหนือพวกเรา กึกก้องราวกับอัสนีบาต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ